Lynx trekt door Wageningen (en vestigt zich)

Pas in 2014 lukte dat, en sindsdien voelen we ons helemaal thuis op de Gerrit Zegelaarstraat, in de bieb van het voormalige Laboratorium voor Entomologie en Fythopathologie (plantenziekten en –plagen dus). Ook wel bekend als ‘het Gebouw met de Vaas’, te zien vanaf de Kortenoord Allee. Want tussen de blokken nieuwbouwwoningen door staat daar die enorme grijze vaas, waar ooit water uitliep, wat recht deed aan de oorspronkelijke naam van het kunstwerk: Hoorn des Overvloeds. Daarachter ons kubusvormige gebouw.

Ik weet nog goed dat collega Florien en ik gingen kijken naar het gebouwtje in 2014, toen het te koop stond. Rob (onze baas) had gevraagd of we eens een blik wilden werpen, of het wat voor ons was. Het was één grote ruimte, totaal niet handig voor een kantoor. Ouwe meuk ook, met stalen raamkozijnen met enkel glas. Met een grote vide en daaromheen allemaal ruimtes met smalle raampjes, waartussen ooit de vele boekenkasten hadden gestaan toen het nog een bibliotheek was. Nu de meeste boekenkasten weg waren, was het er wel prachtig ruim en licht. En de voorgevel was ook heel mooi, met dat mozaïek. We zagen er wel wat in, en we dachten dat we dan met glazen wanden kamertjes zouden kunnen creëren.

Glazen wanden, dat was leuk bedacht. Maar weet je wel wat dat kost, een glazen wand? Een gipswandje is een stuk voordeliger. Maar dan ben je dus wel het hele ruime, lichte effect kwijt wat het gebouw zo mooi maakt. Dus ze zijn er toch gekomen, die glazen wanden. Onder strakke regie van Rob, zowel qua planning als qua financiën, veranderde de ruimte in een prima kantoorgebouw. Met zonnepanelen op het dak, nieuwe houten kozijnen met tripelglas, isolatie van dak en wanden. En met een prachtige plek voor onze gigantische ovale vergadertafel, die op diverse andere locaties toch wat opgepropt had gestaan. En om te voorkomen dat we met onze snufferds tegen die glazen wanden oplopen, staat er op ooghoogte het gedicht ‘De glazen wand’ op geschreven.

Dat mozaïek, daar kijken we elke dag weer naar als we aankomen. Het grappige is dat dat ooit binnen was, in het trappenhuis tussen het Entomologielab en de bibliotheek. Dat lab is gesloopt, de bieb is blijven staan. De bieb kreeg een nieuwe entree; de luifel en brede betonnen trap zijn een echo van de entree van het oude Entomologielab dat er ooit vóór stond. De verdieping eronder, op de begane grond, vroeger technische ruimtes en kantine, werd verbouwd tot drie woonhuizen.

Het mozaïek is in 1962 gemaakt door Leo Schatz, die zich liet inspireren door het onderwerp van het lab: de ziekten en plagen waar onze landbouwgewassen onder lijden. Virussen, een sprinkhaan, aaltjes, als je goed kijkt, zie je ze terug.